✍🏻 بازخوانی و تصحیح: علی قنبری بیدگلی
«بدان که کلید سعادتِ هردو دنیا، شناختنِ نفس خود است؛ یعنی خودت را بشناسی. زیرا که شناختن آدمیْ خود را، کمک بر شناختنِ آفریدگار خود می‌نماید. چنان که خدا در قرآن می‌فرماید: سنریهم آیاتنا فی الآفاق و فی أنفسهم حتّی یتبیّن لهم أنّه الحقّ؛ زود باشد که نشان بدهیم به آنها آثار قدرتِ کاملهٔ خود را در عالَم نفْس‌های ایشان تا معلوم شود ایشان را که اوست پروردگار حقّ و ثابت.
آنچه در پی می‌آید، خاطرات مختصر حجّةالإسلام سیّد حسین هاشمی‌تبار بیدگلی از حجّةالإسلام‌والمسلمین مرحوم شیخ رحمتالله دلّال‌زاده می‌باشد که در ویگل‌نامک [: مجموعه‌مقالات بیدگل‌شناسی]، ج۱، ص۸۵ – ۸۶، به چاپ رسیده است.
✍🏻 علی قنبری بیدگلی
در یادداشت پیشین، مختصری پیرامون شرح احوال حجّةالإسلام‌والمسلمین مرحوم شیخ رحمتالله دلّال‌زاده (م ۱۳۹۶ ه ق) تقدیم شد.
در آنجا عرض شد: «در زمان کودکی ما، اطاقی در منزل مرحوم پدربزرگ وجود داشت که وسائلِ مرحوم شیخ رحمتالله را در آن نگهداری می‌کردند. ... کتاب‌های زیادی هم در طاقچه‌ها و قفسه‌های آن اطاق قرار داشت. ... بعد از ازدواج مجدّد خاله‌جان و هجرت‌شان به تهران، بخش اعظم آن کتابخانه به منزل فرزندشان منتقل شد و در کتابخانهٔ شخصی ایشان ادغام گردید. امّا یک صندوق کتاب و دو چمدان اعلامیّه و جزوه و دفتر یادداشت از آنمرحوم در همان اطاق قدیمی باقی ماند».
✍🏻 علی قنبری بیدگلی
حجّةالإسلام‌والمسلمین مرحوم شیخ رحمتالله دلّال‌زاده (فرزند حسن، متولّد ۲۵ / ۳ / ۱۳۲۸ ه ش) از روحانیون جوان بیدگل و از محصّلین مدرسهٔ علمیّهٔ آیةالله یثربی در کاشان بوده است. تحصیلات حوزوی آنمرحوم بیش از شش سال به طول نیانجامیده؛ امّا در طیّ همین شش سال به جهت اقدامات مؤثّر دینی و مشاغل رایج روحانی – اعمّ از امامت جماعت، وعظ و خطابه و مانند آن – مورد احترام و ارادت مردم بیدگل، و به‌خصوص اهالیِ محلّهٔ «علی‌اکبر»[1] بوده است.
✍🏻 علی قنبری بیدگلی
شاهزاده‌خانم، نوادهٔ فتحعلی‌شاهِ قاجار و عیالِ محمّدباقر عماد الملک – حاکم تون و طبس – است. وی در سنهٔ ۱۳۰۳ هجری قمری (= ۱۲۶۵ ه ش) به سفر حجّ می‌رود و مشاهدات خود از منازلِ بین راه و مشاهد مشرّفه را با ذکر جزئیّات ثبت می‌کند.
(گزارشی از اقامتِ مرحوم کیوان سمیعی در کاشان)
✍🏻 علی قنبری بیدگلی
دانشمندِ مجهول القدر و محقّقِ گمنام، مرحوم استاد کیوان سمیعی، از مفاخرِ کم‌نظیرِ این سرزمین است که طراز دانش و مرتبهٔ تحقیقِ وی را باید هم‌سنگِ کسانی چون علّامه میرزا محمّدخان قزوینی و مرحوم آقا جلال همایی شمرد. وی در طول هشتاد سال عمر بابرکتِ خود، مجموعاً دوبار به شهر کاشان سفر کرده است.
