گزیده‌هایی از کتاب «سرگذشت یک‌ساله»

مرحوم آیةالله حاج سیّد احمد زنجانی پیش از هجرت به قم مقدّسه و قرار گرفتن در سِلک شاگردان مرحوم آیةالله‌العظمیٰ حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی، در زمان تحصیل خود در زنجان، رسالهٔ جالبی به نام سرگذشت یک‌ساله نوشته و خاطرات روزانهٔ یک سال را در آن ثبت کرده است.

نامه‌ی مطایبه‌آمیز آیةالله زنجانی به مرحوم اشراقی

ماجرا از آنجا شروع می‌شود که مرحوم آیةالل‍ه حاج میرزا جعفر اشراقی تبریزی در نامه‌ای، کلمهٔ «محجّه» را به اشتباه «مهجه» می‌نویسد.

نمونه‌ای از طبعِ حسّاس مرحوم اشراقی در تلفّظ و کتابتِ صحیحِ الفاظ، در گزارش مختصر کریم فیضی از ملاقات با ایشان آمده است. آنجا که وی توسّط نوادهٔ خود به فیضی پیغام می‌دهد که: «در آیه‌ای که [به عنوان یادگاری از خطّ خود، برایتان] نوشتم، جای دو کلمه را جابجا نوشته‌ام، آن را تصحیح کنید!».

گزیده‌ای از نامه‌های آیةالله زنجانی به مرحوم اشراقی

کتاب نفیس یک قطره دریا، حاوی خاطرات ناگفته و زیبایی از بزرگان و عالمان دین است. شاید جذّاب‌ترین بخش این کتاب، قسمت مربوط به أسناد و نامه‌های بزرگان به صاحب‌ترجمه - مرحوم آیةالله حاج میرزا جعفر اشراقی تبریزی - است که خود عالَمی از شور و نشاط روحی و اطّلاعات دینی و اجتماعی است.

وصیّت‌نامه‌ی آیةالله سیّد احمد زنجانی

فقیه وارسته، مرحوم آیةالل‍ه حاج سیّد احمد زنجانی (قدّس الل‍ه سرَّه) وصیّت‌نامه‌ای جالب و خواندنی دارند که بخش‌هایی از آن در مجلّهٔ نور علم، شمارهٔ مسلسلِ ۲۶، از ص۱۲۹ به بعد، درج شده است.

ذیلاً صفحات مربوط به وصیّت‌نامه از نشریّه‌ی مزبور تقدیم می‌شود:

سخنی درباره‌ی چاپ‌های متفاوتِ کتابِ «الکلام یجرّ الکلام»

✍🏻 علی قنبری بیدگلی

کتابِ گرانسنگِ الکلام یجرّ الکلام توسّط فقیه وارسته، مرحوم آیةالل‍ه حاج سیّد احمد زنجانی به رشتهٔ تحریر درآمده است. این کتاب در اواخرِ حکومت رضاخان (سنهٔ ۱۳۵۶ ه‍ ق) و در حالی که مؤلّف گرانقدرِ آن بیش از پنجاه سال سن داشته و حدود سه دهه در حوزه‌های علمیّهٔ زنجان و قم، سطوح مختلف حوزوی را تدریس کرده، نوشته شده است.