✍🏻 ابوالحسن احتشامی
«با زحمت و مرارت فراوان، پرسان‌پرسان خود را به منزل جناب فاضل که در بیغوله‌های امامزاده یحیی و در آغوش باغ پسته‌بک قرار گرفته، رسانیدم. تازه اوّل مصیبت از اینجا شروع شد؛ باید از هفت خوان، هفت هشتی و هفت در گذشت تا به درِ خانهٔ جناب فاضل رسید. بالاتر از همه پس از گذشتن از این معابر و از این دالان‌ها، وارد شدن به خانهٔ آقا کار آسانی نیست.
✍🏻 ابوالحسن احتشامی
«چون می‌دانستم او عاشق خربزه است، از کوچهٔ دردار خیابان ری تا کوچهٔ حمّام خرقانی‌ها، از هرچه خربزه‌فروش بود نشانی منزلش را گرفتم و بالأخره میوه‌فروش باغ آصف الدّوله پس از آن‌که علایم چهره‌اش را از ریش رنگ‌بستهٔ پرپشت گرفته تا ابروان کمانی شکسته و چشمان سیاه نافذ و عمامهٔ مشکی برایش شمردم، مرا از سرگردانی در کوچه‌های پرخاک باغ آصف الدّوله نجات داد و یکسر روانهٔ خانه‌اش ساخت.
✍🏻 ابوالحسن احتشامی
«هم قدّش، هم محاسنش، و هم موی سرش کوتاه است. با آن‌که بیش از شصت و سه سال از عمر مبارکش می‌گذرد، هم چشم و هم دندان‌های خود را حفظ کرده است. هنوز هم هنگام مطالعه، عینک به چشم نمی‌گذارد و از هیچ‌یک از اندام خود احساس ناراحتی نمی‌کند.
در یادداشت پیشین، پیرامون اهمّیت کتاب The Blindfold Horse عرائضی تقدیم شد.
در این نوشتار، بخش‌هایی از ترجمه‌ی منتشرنشده‌ی کتاب را - به نقل از وبگاه دفتر تاریخ شفاهی حوزه - می‌خوانید:
✍🏻 علی قنبری بیدگلی
وعده داده‌اند که قرار است ترجمهٔ فارسیِ کتابِ The Blindfold Horse به زودی منتشر شود. بی‌صبرانه مشتاق زیارت این کتاب هستیم و امیدواریم که این وعده بزودی جامهٔ تحقّق بر تن کند.
کتاب The Blindfold Horse(= اسب عصّاری) خاطرات بانو شمسیهٔ عصّار از پدر بزرگوار خود آیةالله سیّد محمّدکاظم عصّار و نیز شرح حال برخی دیگر از روحانیون خاندان است.
حکایت (۱)
✍🏻 دکتر مهدی محقّق:
«از ویژگی‌های استاد عصّار، داشتن زبان مزاح‌آمیز و لحن طنز‌انگیز او بود که در هر مجلسی که حضور داشت، آن را با آن زبان گرم نگاه می‌داشت.
✍🏻 به‌تصحیحِ: علی قنبری بیدگلی
حکیم هیدجی وصیّت‌نامهٔ جالبی دارد که مورد توجّه بسیاری از اهل فضل واقع شده و مکرّراً در ضمن دیوان وی انتشار یافته است.[1] ذیلاً متن کامل وصیّت‌نامه به نقل از کلّیات دیوان حکیم هیدجی به تصحیح علی هشترودی تقدیم می‌گردد:
✍🏻 به‌تصحیحِ: علی قنبری بیدگلی
حکیم هیدجی به قلم خود، شرحی از حالات خویش را تحریر نموده که مکرّراً به همراه تعلیقهٔ او بر شرح منظومه به طبع رسیده است. ذیلاً متن کامل این شرح حال خودنوشت ثبت می‌افتد:
در یادداشت سابق، مطالبی از کتاب مقالات راشد تقدیم شد. اینک بخش‌های خواندنیِ دیگری از سیرهٔ نورانی آنمرحوم از یادنامهٔ پربار ایشان - : با راست‌قامتان پهنهٔ اندرز - تقدیم می‌گردد.
🔹 مرحوم راشد در شرح حال خودنوشت خود می‌نویسد:
«از خاطره‌های دورهٔ جوانیم، یکی این است که سالی بر سر موضوعی کوچک از پدرم قهر کردم و بی‌خداحافظی به مشهد رفتم.
خطیب مصلح و دانشمند آگاه و بیدار، مرحوم استاد حاج شیخ حسینعلی راشد، از مفاخر و بزرگان این مرز و بوم و مردی مجهول‌القدر و مغمورالذّکر است. به منظور تجلیلی کوچک از مقام علمی و معنوی آنمرحوم، مطالب درازدامنی در کانال چراغ مطالعه در اطراف شخصیّت ایشان کار شده است. اکنون در این وبلاگ، قطعاتی از سیره و افکار روشن آن بزرگمرد تقدیم نگاه مبارک عزیزان می‌شود.
