حکایت معروف ذیل که معمولاً بهاشتباه منسوب به آیةالله سیّد ابوالحسن اصفهانی میگردد و نیز به عنوان یک تشرّف در عصر غیبت مورد استفاده واقع میشود، در اصل متعلّق به مرحوم شیخ حیدرعلی صلواتی سدهی بوده و آنمرحوم به خطّ مبارک خود، تمام این حکایت را با جزئیّات نگاشته است.